Volg je EIGEN-wijsheid in coronatijd
Eind vorig jaar kon ik eindelijk het pad inslaan wat ik wilde bewandelen; ik ging weer aan de slag als zelfstandig coach. Ik had alle tijd en mocht eindelijk voor mijzelf kiezen. Ik heb me direct ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, een website gebouwd en daar zat ik dan achter mijn laptop: klaar voor de start!
Het contrast was enorm: van iedere dag tussen de mensen in een druk restaurant naar iedere dag alleen achter de laptop (uiteraard ook dankzij corona)…Ik heb van alles gedaan achter dat ding, ik was net een stuiterbal: een online marketing training: AANGEMELD! Een Facebook pagina voor coaches: AANGEMELD! Een training om meer omzet te halen: ik heb toch alle tijd dus AANGEMELD! Owja en nog even een online vastgoed opleiding; mega interessant dus AANGEMELD! Even reclame maken via social media: zo laat de opdrachten maar komen!
Maar…..er kwam niets en ik voelde me iedere dag weer een stukje ‘leger’, als een batterij die steeds meer energie verliest. De marketing trainingen waren mooier verpakt dan dat ze in werkelijkheid waren en bevatte geen waardevolle informatie en op Facebook kwamen er ontzettend veel succesvolle mensen voorbij met online succesverhalen (ik had me natuurlijk aangemeld op zakelijke trainingen dat die advertenties bleven komen) dat ik er verdrietig van werd. Waarom lukte hen dat wel en mij dit niet…
Ik merkte dat ik heel eenzaam was in mijn functie als zelfstandige en dat ik dit helemaal niet zo leuk vond. Ik voelde me verdrietig en met name heel alleen. Ik heb dit jarenlang gewild, dacht ik, maar dit was niet de manier: het moest anders. Samenwerken en verbinden; dat werd mijn nieuwe motto. In coronatijd en in de huidige maatschappij doe je dat natuurlijk online. Ik ben enthousiast aan de slag gegaan om ‘digitaal’ samenwerkingen aan te gaan.
Echter online webcammen ging niet, want mijn webcam werkte telkens niet mee. Daarnaast mailde ik me suf om bedrijven kennis te laten maken met mij en mijn visie. Hele cv’s en plannen stuurde ik mee, maar ik werd continu teleurgesteld. Zelfs voor vrijwilligerswerk werd ik afgewezen…en toch zou dit het moeten zijn: samenwerken en verbinden!
Ik ben erg verdrietig en kwaad geweest en heb mezelf afgevraagd: waar ben ik nu zo verdrietig en kwaad om? Als ik dit ging omschrijven kwam ik uit op mijn gevoel van eenzaamheid en ik voelde me niet gehoord. Het feit dat ik me niet gehoord voelde lag erin dat alles via de mail ging. Ik wilde mijn enthousiasme en ideeën overbrengen via de mail en ik begreep uit de antwoorden die ik terugkreeg dat ik niet goed begrepen werd of dat eerdere beloofde samenwerkingen (wederom alleen digitaal contact) eenvoudig werden afgekapt door de andere persoon: ‘ik heb er toch geen tijd voor, succes met je verdere leven’. Die afwijzingen raakte mij telkens heel diep.
Mail en contact via social media is koude communicatie; het is zo makkelijk om een zinnetje te typen met daarin: 'geen interesse' of 'ik heb toch besloten om met een andere partij verder te gaan', vooral als je de persoon niet persoonlijk kent. In koude communicatie ligt niet mijn kracht of mijn enthousiasme. Ik kom het beste uit de verf als ik met iemand samenzit, iemand kan aankijken en écht in gesprek kan gaan met die persoon. Als ik terug kijk naar mijn verleden ben ik vaker doorgestroomd naar andere functies en deed ik de dingen die ik leuk vond door met de juiste mensen om de tafel te zitten die mij al reeds kende. Ik ben een type van de warme communicatie: face 2 face of telefonisch. Dáár zit mijn kracht.
Ik ben de samenwerkingen dan ook gaan opzoeken in de ‘echte’ wereld. Ik heb afspraken gemaakt met de mensen waar ik energie van krijg en die mij enorm inspireren. Dit heeft geleid tot prachtige inzichten en nieuwe acties waarop ik verder kan borduren.
Inmiddels ben ik bezig met datgene wat ik leuk vind en krijgen mijn plannen omtrent de coaching steeds meer vorm. Ik ben door vrijblijvend in gesprek te gaan met mensen die mij inspireren weer tot nieuwe inzichten gekomen en is mijn batterij weer vol met energie. Daarnaast ben ik niet meer obsessief bezig met social media en raken mij de ‘succesvolle’ advertenties niet meer. Ik volg mijn eigen weg, digitaal maar vooral ook héél persoonlijk, zelfs in coronatijd!
